ساختمان اداری یمام

پروژه‌ی «اداری شمال همت» بدوا در راستای توسعه‌ی پیش‌بینی شده در کلان طرح تهران، در منطقه 22 واقع در شمال غرب این کلانشهر طراحی‌ریزی شده است. این پروژه در حالی که با سازه‌ای بلند مرتبه در شمال بزرگراه همت و سرحدات غربی تهران طراحی و سازه‌ی آن به قرار برجی 22 طبقه به همراه 4 طبقه سالن همایش الحاقی اجرا شده بود، برای تجدید نظر در طراحی در دستور کار قرار گرفت. عمده چالش این بازطراحی، کاهش سطوح نورگیر برای کاهش بار انرژی و تامین شرایط آسایش فضای اداری داخلی و الزامات این کاربری، به نظر می‌رسید. در عین حال ملاحظات مربوط به سهولت و هزینه‌ی اجرا و نگهداری، منجر به محدودیت در تنوع و چیدمان عناصر در طراحی سطوح خارجی پروژه‌هایی با این مقیاس می‌شود. وضعیت اولیه پروژه، شامل دهنه‌ها و ترازهای اجرا شده بود و تطبیق هر دوی این ملاحظات، چالش دوم را شکل می‌دهد. همچنین موقعیت و ارتفاع سازه، با همسایگی عموما خالی، شخصیتی شاخص به بنا می‌بخشد و به بیان دیگر نحوه برخورد با وضعیت «دیده شدن» (در عین دیدن) چالش سوم در پرسش طراحی پیش رو را شکل می‌دهد.

در آغاز شبکه موجود در نما، در تطابق با ابعادی یکسان باز ترسیم شد. با توجه به جهتگیری شرقی غربی سازه در طول بزرگراه همت، توجه به جهات فرعی خصوصا جنوب شرقی و جنوب غربی که زوایای برخورد عابران سواره، در وروری و خروجی تهران را تحت تاثیر قرار می‌دهد حائز اهمیت تشخیص داده شده و شبکه‌ی پوسته را دچار چرخشی ۴۵ درجه‌ای رو به عابران کرد و شبکه‌ای مبتنی بر منظرگاه‌های متنوع در طول حرکت ایجاد کرد. در عین حال نیمی شبکه پیشین برای حفظ سطوح نورگذر باقی گذاشته شد و شبکه‌ای مرکب از سطوح صلب چرخیده و سطوح نورگذر ایجاد می‌کند. در ادامه، فضاهای نیمه‌بازی برای مجموعه اداری در نظر گرفته شد که روندی کاهشی از سطح نما طلب می‌کند که به کمک هندسه المان‌های چرخیده و ایجاد برش‌هایی مورب و پله‌پله در آنها و در تلفیق با نمای مرکب تا این مرحله جانمایی شد. برش مورب و پله‌پله بودن المان‌ها ایماژی از هندسه آشنای قندیل‌ها و قطاره‌بندی تداعی می‌کند و با انتخاب متریالی بازتابی، به مقرنسی آیینه‌کاری شده می‌ماند و در عین حال در زوایایی بنا خود را در میان بازتاب‌ها‌ی محیطی محو کرده تا قندیل‌های مسی کشیده‌ی تراس‌ها معلق به نظر رسند.